چیز زیادی نگذشت که با حضورش در فیلم «سوپراستار» و دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد، در قامت یک سوپراستار واقعی، حضور خودش را درسینما کاملا تثبیت کرد و بعد از سوپراستار هم به‌طور مداوم پله‌های ترقی را پیمود تا به مدار صفر درجه، درباره الی و بعد از آن، نقطه اوج کارنامه بازیگری‌اش یعنی «جدایی نادر از سیمین» رسید.

تسلط شهاب حسینی به چهره و بدنش از یک سو و مانور استادانه و استفاده درست از صدای تربیت شده‌اش، از سوی دیگر باعث شده که شاهد یکی از کامل‌ترین نقش‌آفرینی‌هایی باشیم که زبان بدن در آن به تمامی و به درستی با توجه به نقش، طراحی و اجرا شده است. این روزها به بهانه بازی این بازیگر موفق در سریال شهرزاد با حضور مهندس پویا ودایع، استاد و کارشناس زبان بدن، حرکات شهاب حسینی را در فیلم‌های مختلف بررسی می‌کنیم.

یکی از بهترین استفاده‌ها از تن صدا یا زبان بدن شهاب حسینی را می‌توان در فیلم حوض نقاشی دید. حرکات خوب و حساب شده او از دست‌ها و میمیک صورت گرفته تا بازی به جا با صدا و لحن بیانش توانست به شکل باورپذیری کاراکتر و شمایل یک فرد استثنایی را روی پرده سینما جان ببخشد. حالت‌های خجالت یا شرمندگی او با استفاده از جمع کردن کلی بدن و حالت‌های درست و تمرین شده انقباض صورت را می‌توان در جای جای فیلم و به خصوص سکانس‌های آغازین‌اش دید.

حرکات خوب دست و حفظ آگاهانه یک سری از حالت‌های صورت در تمام طول بازی توسط شهاب حسینی، تسلط زیاد او به اجزای بدنش و زبان بدن را به وضوح نشان می‌دهد. او که در استفاده از دست‌هایش معمولا تند عمل می‌کند و با حرکات انفجاری و سریع سعی در نشان دادن عصبانیت و یا ناراحتی خود دارد، در حوض نقاشی با بالا نگه داشتن دست‌هایش درطول فیلم کوشید تا حضور دست‌های معلول او بهتر حس شود.

خنده گاهی تلخ اما همیشه جذاب

شاید جذابیت خاص خنده‌های شهاب حسینی کاملا مدیون جمع شدن چشم‌هایش باشد. ما این نوع خنده را واقعی می‌پنداریم چون حالت لب‌ها تغییر می‌کند و رو به بالا می‌رود و چشم هم به‌طور هماهنگ می‌خندد و این همزمانی بازخورد خوبی برای بینندگان خواهد داشت؛ البته حسن لبخند‌های شهاب در نقش‌آفرینی‌هایش اغلب به دلیل کوتاه بودن زمان لبخند و عدم خندیدن به هر موضوعی است؛ یعنی من بودن خنده‌هایش انگار اصالت لبخند او را حفظ می‌کند.

خنده او هر چند خیلی وقت‌ها کوتاه و حتی به قول بعضی‌ها تلخ است اما فاکتورهای یک لبخند مناسب و جذاب را دارد. ضمن اینکه دندان‌های ردیف و براق هم در نمایش یک خنده گیرا فاکتور بسیار مهمی هستند. خنده شهاب از چشم‌هایش شروع می‌شود و بعد ادامه پیدا می‌کند که البته به نظر می‌رسد شهاب حسینی در دنیای واقعی بیشتر از دنیای فیلم‌ها می‌خندد، چون اغلب فیلم‌هایش تلخ هستند.

در حالت‌های مختلفی می‌ایستد

ایستادن متفاوت با نوع نقش و لباس او را می‌توانید در سریال شهرزاد ببینید که در آن ایستادن به سبک مردان قدیمی را هماهنگ با پوشش کت و شلوار به خوبی اجرا کرده است. به‌طور کلی هم او علاقه خاصی به ایستادن مستقیم جلوی بازیگران دیگر دارد و حرکات خود را همیشه به راحتی و با استادی اجرا می‌کند. شاید رد پای اجراهای تلویزیونی او را در بازیگری‌اش یعنی همین نوع ایستادن‌های استوار و اجرای دیالوگ‌ها بتوان دید.

بازی شهاب حسینی در سریال شوق پرواز و استفاده از حالت‌های ایستادن متفاوت و سر بالای او در اکثر صحنه‌های سریال به خوبی قابل مشاهده بود که نشان می‌داد، انگار او در نقش و لباس نظامی خود حل شده است و همانند یک سرباز همیشه ایستاده با سینه‌ای ستبر و صاف می‌ایستد. یکی از مواردی که روی زبان بدن فرد تاثیر مثبت یا منفی می‌گذارد لباس و نوع پوشش آنهاست. همان طور که لباس‌های نظامی در این فیلم باعث شده شهاب وادار شود صاف‌تر و راست‌تر از همیشه بایستد. نگاه‌های او هم در این سریال کمی خشک و کاملا متفاوت با همیشه است. نوع استفاده از دست‌های شهاب در سریال شوق پرواز کاملا متفاوت و با استحکام و آهسته‌تر از فیلم‌های دیگر او است.

نگاهش نارنجکی را در چشم‌های بیننده می‌اندازد

شهاب حسینی بازیگری است که معنی خوب نگاه کردن را می‌فهمد و این یعنی او با ارتباط چشمی در هنگام بازی نه‌تنها غریبه نیست بلکه در گرفتن ارتباط چشمی از نفر مقابل و گاهی میخکوب کردن تماشاگران تبحر دارد. استفاده او از نگاه‌های معنی‌دار و بازی کردن با حالات چشم‌های تیره وگیرایش، یکی از شاخصه‌های نقش‌آفرینی این بازیگر محسوب می‌شود.

خوب است اشاره کنیم که ارتباط چشمی، فقط به زل زدن در چشم دیگران محدود نمی‌شود بلکه بازی کردن با چشم‌ها و انتقال حالات حسی و درونی از این طریق، کاری است که هر بازیگر باهوشی آن را به خوبی انجام می‌دهد و البته این کار یکی از سخت‌ترین و زیر پوستی‌ترین انواع بازیگری است. شهاب حسینی گاهی با نگاهش نارنجکی را در چشم‌های بیننده می‌اندازد که باعث می‌شود احساسات بیننده به موقع منفجر شود. ضمن اینکه او می‌داند چه موقع نگاهش را بر دارد و تا چه زمانی این نگاه با معنا را ادامه بدهد. نگاه‌های خاص و گیرای او در فیلم‌های محیا، مدار صفر درجه و جدایی نادر ازسیمین متمایز‌تر از نقش‌آفرینی‌های دیگر او است.

حالت‌های نشستن متفاوت در سریال شهرزاد

سریال شهرزاد با دکور خاص و تاریخی فیلم انگار مثل لباسی است که بر تن همه بازیگران کشیده شده است و این لباس است که بعضی از رفتار‌های کلامی و رفتار غیرکلامی مجموعه را می‌سازد. آهنگ‌های قدیمی و موسیقی‌های دهه سی و چهل است که به حرکات بدن بازیگران فرم می‌دهد و آنها را وادار می‌کند با زبان آن دهه‌ها صحبت کنند. به‌طور کلی زبان بدن بازیگران با توجه به دکور و نقشی که دارند متفاوت است و هر چه بیشتر در نقش خود غرق شوند این حس را می‌توانند بهتر اجرا کنند.

شهاب حسینی هم این مطلب را به خوبی درک کرده است و می‌توان توجه او به این نکات را درطرز نشستن او در سریال شهرزاد به خوبی مشاهده کرد. نشستن‌های او در این سریال متفاوت است و برقراری ارتباط او با مبلمان و فضای کار را به خوبی می‌توان در بازی‌اش دید. لمس قدرتمند دسته‌های مبل و درستی نوع نشست و برخاست و حتی تکیه دادنش به دیوار را می‌توان با توجه به طراحی فضای پیرامونش، کاملا حس کرد.

با زبان بدن بازی می‌کند

تصویر بالا را خیلی وقت‌ها می‌توانید در شبکه‌های اجتماعی به بهانه‌های مختلفی ببینید. این نمایی از فیلم جدایی نادر از سیمین است که هر ازگاهی کاربران با اضافه کردن مطالبی که دوست دارند از آن استفاده می‌کنند. چرا این تصویر این همه مورد توجه همه قرار گرفته است؟ شاید دلیل اصلی استفاده این تصویر به صورت انبوه در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی به خاطر بازی خوب و پخته شهاب حسینی در این نقش باشد.

بازی کوتاه، اما چنان پررنگ که هیچکس هم فکر نمی‌کرد سکانس‌های آن، بعد از گذشت چندین سال همچنان استفاده شود و مورد توجه قرار گیرد. استفاده از صدای بلند و غم‌دار او همراه با نوع راه رفتن، ایستادن، حرکات دست و نشان دادن احساساتش به کمک تمام اجزای صورت حتی پلک‌ها در سکانس‌هایی از فیلم، موج احساسات و رفتار غیرکلامی او را به خوبی انتقال می‌دهند.

به کارگیری خوب شهاب از دست‌ها، حرکات قدرتمند و سریع او در فیلم جدایی نادر از سیمین نشان از پخته شدن و به اوج رسیدنش دارد. نقش حجت در فیلم، نیاز به حرکات خشن و گاه سردرگم دارد که شهاب حسینی با حرکات بدن و فرم‌هایی که به دست‌ها و صورتش می‌دهد و بازی کردن استادانه با صدای خود این نقش را به خوبی اجرا می‌کند. تصاویری که از حجت او در فیلم ساخته است بسیار باورپذیر و خودمانی است. عشق او به همسر و دست و پا زدن او برای نگه داشتن همسر را می‌توان در جزییات حرکات او دید. او فیلم را با زبان بازی نمی‌کند بلکه با بدن حس می‌دهد و بیان می‌کند.

تی‌شرت یقه‌گرد، لباس محبوب

علاقه شهاب حسینی به پیراهن‌های یقه گرد و یا بدون یقه را می‌شود در سبک پوشش شخصی این بازیگر کاملا احساس کرد. ما انسان‌ها اشکال گرد و دایره‌ای شکل را دوست داریم چون به ما احساس مالکیت می‌بخشند. ضمن اینکه ما حدس می‌زنیم این بازیگر با توجه به نوع و سبک پوششی که دارد، صرفا تابع مد روز نیست بلکه خودش لباس‌هایش را با یک زیبایی‌شناسی خاص و منحصربه‌فرد انتخاب می‌کند.

علاوه بر لباس، رنگ پوشش هم یکی از شاخصه‌های رفتار‌های غیرکلامی بوده و در زندگی و کاراکتر ما نقش مهمی دارد. درهمین زمینه رنگی که به نظر می‌رسد شهاب حسینی با پوشیدنش احساس بهتری دارد، رنگ‌های روشن و مخصوصا سفید است. جالب اینکه درسریال شهرزاد هم او را اغلب با پیراهن سفید می‌بینیم.

شهرزاد و شهاب حسینی خاصش

در سریال شهرزاد می‌توانید میمیک خاص صورت و حالت‌هایی از شهاب حسینی را ببینید که کمتر از او دیده اید. بیشتر بازی‌های او در این سریال به سمت بازی با صورت و حالات چهره رفته است و اگر به عکس‌های این سریال هم مراجعه کنید می‌توانید تنوع و تعدد حالات تازه‌ای از چهره او را در مقایسه با نقش‌آفرینی‌های قبلی‌اش ببینید؛ برای نمونه حالت‌هایی که ناشی از نارضایتی به دلیل نشستن سر سفره عقد و عدم هماهنگی با دیگران دارد به‌طور محسوسی متفاوت است.

لب‌ها و چشم‌های این بازیگر در سریال شهرزاد به‌طور کلی شکل تازه‌ای به خود گرفته‌اند که تاکنون در فیلم‌ها و سریال‌های دیگرش دیده نشده است. این نشان می‌دهد که چهره افراد با عضلات زیادی که دارند، می‌تواند احساسات زیادی را بدون استفاده از کلام و حتی با عکس‌ها انتقال دهد. سریال شهرزاد نشان می‌دهد که شهاب حسینی بیش از هر زمان دیگری به صورتش تسلط دارد.

تفاوت زبان بدن شهاب واقعی با شهاب بازیگر

یکی از نکات جالبی که می‌توانید در مورد شهاب حسینی ببینید هنگامی است که او در مراسم اهدای جوایز یا برنامه‌های زنده تلویزیونی حضور دارد. اگر دقت کرده باشید این بازیگر معمولا در برنامه‌های زنده ساکت‌تر دیده می‌شود و گاهی از آن شور و حال موجود در صحنه‌های بازی هایش نمی‌توانیم رد زیادی در شهاب واقعی پیدا کنیم.

قطعا فضای واقعی و برنامه زنده با فیلم و سریال متفاوت است اما نکته پنهان این ماجرا را می‌توان در هنرمندی و فاصله زیاد بین کاراکتر واقعی شهاب حسینی و نقش‌هایش دانست؛ اینکه او برای بازسازی تمام نقش‌هایش، میزان زیادی از انرژی و حس را با شخصیت واقعی خود می‌آمیزد، باعث شده که بینندگانش او را در نقش‌ها به تمامی باور کنند و موقع دیدار با کاراکتر واقعی‌اش کسی را ببینند که به نظر به طرز محسوسی درونگراتر و کم‌تحرک‌تر از چیزی است که تصور کرده بودند. همین نکته نشان می‌دهد که شهاب حسینی یک بازیگر تمام‌عیار است که زبان بدنش به تمامی و به درستی در خدمت خلق کاراکترهاست.

منبع: پنجره خلاقیت